اکسیمتر آردوینو MAX30100- سورس پروژه درصد اکسیژن سنج خون SPO2

پروژه اکسیمتر آردوینو MAX30100، میزان درصد اشباع اکسیژن در خون (SPO2) را نمایش می دهد. این میزان با استفاده از اختلاف مابین پالس دریافتی از نور قرمز و مادون قرمز محاسبه می شود.
داده خام خروجی از ماژول MAX30100 شامل شدت بازتاب نور قرمز و مادون قرمزی است که با استفاده از ADC داخلی ماژول سنجیده شده است.

پروژه (پالس اکسیمتر با استفاده از Arduino UNO، MAX30100 و LCD Shield) شامل فلدری است به نام UNOPulseOximeter (سورس کد آردوینو) که شامل 5 فایل زیر می باشد:
1-    UNOPulseOximeter.ino – برنامه اصلی
2-    I2C.ino – برنامه انتقال داده
3-    I2C.h – هدر فایل برنامه انتقال داده
4-    MAX30100.ino – برنامه محاسبات ماژول اکسیژن سنج
5-    MAX30100.h – هدر فایل اکسیژن سنج
ابتدا یکی از فایل ها را با نرم افزار Arduino باز کنید. سپس برد را روی “Arduino UNO” تنظیم کنید (Toolsboard).
برنامه را کامپایل کنید و روی برد آردوینو یو ان او آپلود نمایید.
پس از اجرا، ابتدا بک لایت ال سی دی خاموش روشن می شود. پس از چند ثانیه میزان اشباع اکسیژن نمایش داده خواهد شد.
•    برای جلوگیری از ایجاد اختلال در اندازه گیری، سعی کنید از ورود نور های محیطی به محدوده ماژول اکسیژن سنج تا جایی که امکان دارد جلوگیری کنید. به عنوان مثال قرار دادن انگشت روی ماژول داخل گیره با محفظه مخصوص.
•    این پروژه استفاده پزشکی ندارد. بنابراین برای بیماران استفاده نکنید.

خطاها در لاگ

درحین کار ممکن است خطاهایی نیز در قسمت “serial monitor” نرم افزار آردوینو دریافت کنید. اگر خطای مربوط به I2C یا MAX30100 ID دریافت کردید، به این معنی است که سیم کشی و اتصالات به درستی انجام نشده است.
در صورتی که خطای e2 را دریافت کردید، یعنی انگشت منطقه روی سنسور نوری را پوشش نمی دهد.
مشاهده خطای e3 تا حدودی طبیعی است. هنگامی که این خطا بیش از حد زیاد بود، یعنی انگشت به خوبی روی سنسور قرار نگرفته و یا نور های محیطی در روند کار پالس اکسیمتر اختلال ایجاد می کند.

نقشه شماتیک اکسیمتر آردوینو MAX30100

نحوه اتصالات اکسیمتر MAX30100 به آردوینو UNO به صورت زیر است:
 
در حالت تست شده، برای اتصالات I2C از مقاومت پول آپ 1 کیلو اهمی و مقاومت لود 470 اهمی استفاده شده است.

پروژه را از طریق بخش زیر میتوانید دریافت کنید:

WiCard

نوشته شده توسط: محمد مهدی کفش کنان – مهندس الکترونیک و برنامه نویسی فول استک و بنیانگذار WiCardTech